بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ

به نام خداوند رحمتگر مهربان

وَ لَقَدْ سَبَقَتْ كَلِمَتُنا لِعِبادِنَا الْمُرْسَلِينَ

و قطعاً فرمان ما درباره بندگان فرستاده ما از پيش [چنين‌] رفته است:

إِنَّهُمْ لَهُمُ الْمَنْصُورُونَ

كه آنان [بر دشمنان خودشان‌] حتماً پيروز خواهند شد.

وَ إِنَّ جُنْدَنا لَهُمُ الْغالِبُونَ

و سپاه ما هرآينه غالب‌آيندگانند.

فَتَوَلَّ عَنْهُمْ حَتَّي حِينٍ

پس تا مدّتى [معيّن‌] از آنان روى برتاب.

وَ أَبْصِرْهُمْ فَسَوْفَ يُبْصِرُونَ

و آنان را بنگر كه خواهند ديد.

أَ فَبِعَذابِنا يَسْتَعْجِلُونَ

آيا عذاب ما را شتابزده خواستارند؟

فَإِذا نَزَلَ بِساحَتِهِمْ فَساءَ صَباحُ الْمُنْذَرِينَ

پس هشدارداده‌شدگان را آن گاه كه عذاب به خانه آنان فرود آيد چه بد صبحگاهى است.

وَ تَوَلَّ عَنْهُمْ حَتَّي حِينٍ

و از ايشان تا مدّتى [معيّن‌] روى برتاب.

وَ أَبْصِرْ فَسَوْفَ يُبْصِرُونَ

و بنگر كه خواهند ديد.

سُبْحانَ رَبِّكَ رَبِّ الْعِزَّةِ عَمَّا يَصِفُونَ

منزّه است پروردگار تو، پروردگار شكوهمند، از آنچه وصف مى‌كنند.

وَ سَلامٌ عَلَي الْمُرْسَلِينَ

و درود بر فرستادگان.

وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمِينَ

و ستايش، ويژه خدا، پروردگار جهانيانست.

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ وَ التِّينِ وَ الزَّيْتُونِ

به نام خداوند رحمتگر مهربان‌؛ سوگند به [كوه‌] تين و زيتون،

وَ طُورِ سِينِينَ

و طور سينا،

وَ هٰذَا الْبَلَدِ الْأَمِينِ

و اين شهر امن [و امان‌]،

لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنْسانَ فِي أَحْسَنِ تَقْوِيمٍ

[كه‌] براستى انسان را در نيكوترين اعتدال آفريديم.

ثُمَّ رَدَدْناهُ أَسْفَلَ سافِلِينَ

سپس او را به پست‌ترين [مراتب‌] پستى بازگردانيديم

إِلَّا الَّذِينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ فَلَهُمْ أَجْرٌ غَيْرُ مَمْنُونٍ

مگر كسانى را كه گرويده و كارهاى شايسته كرده‌اند، كه پاداشى بى‌منّت خواهند داشت.

فَما يُكَذِّبُكَ بَعْدُ بِالدِّينِ

پس چه چيز، تو را بعد [از اين‌] به تكذيب جزا وامى‌دارد؟

أَ لَيْسَ اللَّهُ بِأَحْكَمِ الْحاكِمِينَ

آيا خدا نيكوترين داوران نيست؟

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ اقْرَأْ بِاسْمِ رَبِّكَ الَّذِي خَلَقَ

به نام خداوند رحمتگر مهربان‌؛ بخوان به نام پروردگارت كه آفريد.

خَلَقَ الْإِنْسانَ مِنْ عَلَقٍ

انسان را از عَلَق آفريد.

اقْرَأْ وَ رَبُّكَ الْأَكْرَمُ

بخوان، و پروردگار تو كريمترين [كريمان‌] است.

الَّذِي عَلَّمَ بِالْقَلَمِ

همان كس كه به وسيله قلم آموخت.

عَلَّمَ الْإِنْسانَ ما لَمْ يَعْلَمْ

آنچه را كه انسان نمى‌دانست [بتدريج به او] آموخت.

كَلاَّ إِنَّ الْإِنْسانَ لَيَطْغيٰ

حقّاً كه انسان سركشى مى‌كند،

أَنْ رَآهُ اسْتَغْنيٰ

همين كه خود را بى‌نياز پندارد.

إِنَّ إِليٰ رَبِّكَ الرُّجْعيٰ

در حقيقت، بازگشت به سوى پروردگار توست.